Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μεσα…

Edgar Degas

(1834 – 1917)

Διάσημος από τις αναπαραστάσεις μπαλαρίνων, ο ιμπρεσιονιστής ζωγράφος έπασχε από υψηλή μυωπία. Μάλιστα στα τελευταία έργα του, προτιμούσε να χρησιμοποιεί παστέλ αντί για λάδι, καθώς αποτελούσε ένα ευκολότερο μέσο για την περιορισμένη όρασή του. Τελικά αφιερώθηκε στη γλυπτική, μιας και εμπιστευόταν περισσότερο την αφή από την όρασή του.

Vincent van Gogh

(1853 – 1890)

Ο καλλιτέχνης έπασχε απο επεισόδια ξανθοψίας (κίτρινη όραση), ενώ έβλεπε φωτεινούς δακτύλιους γύρω από τα φώτα. Οι οπτικές αυτές διαταραχές οφείλονταν πιθανότατα σε δηλητηρίαση από δακτυλίτιδα, ουσία που χρησιμοποιούταν, τον καιρό εκείνο, για την αντιμετώπιση της επιληψίας.

.

Οπτότυπα αυτοελέγχου & προβληματισμού

 

Το χρώμα μετράει… Γιατί τα σχολικά λεωφορεία είναι κίτρινα ?

«Οφθαλμός ωτίων πιστότερος…»

Εάν έχετε επισκεφτεί τις Η.Π.Α. ίσως έτυχε να παρατηρήσετε ότι το χρώμα των περισσότερων σχολικών λεωφορείων δεν είναι καθαρό κίτρινο (όπως το χρώμα του λεμονιού). Επίσης δεν είναι το ίδιο με το χρώμα που έχει το πορτοκάλι. Στην πραγματικότητα, το χρώμα των σχολικών λεωφορείων είναι πορτοκαλο – κίτρινο. Μια μείξη, δηλαδή, κίτρινου και πορτοκαλί, όπως το χρώμα ενός μάνγκο.

Τότε γιατί λέμε ότι τα λεωφορεία είναι κίτρινα ? Πίσω στη δεκαετία του ’30, στις Η.Π.Α., τα σχολικά λεωφορεία είχαν καθαρό κίτρινο χρώμα. Έτσι καθιερώθηκε ο όρος «κίτρινο σχολικό» (school bus yellow) στην αγγλική γλώσσα.
Μερικά δεδομένα σχετικά με το κίτρινο χρώμα :
Το κίτρινο (και όλες οι αποχρώσεις του) τραβά την προσοχή μας γρηγορότερα από τα υπόλοιπα χρώματα. Όταν κοιτάζουμε ευθεία μπροστά, μπορούμε να εντοπίσουμε ένα κίτρινο αντικείμενο, ακόμα και αν αυτό είναι στην άκρη του οπτικού μας πεδίου, γρηγορότερα από οποιοδήποτε άλλο χρώμα, ακόμα και από το κόκκινο. Οι επιστήμονες περιγράφουν αυτό το φαινόμενο ως εξής : «Η περιφερική μας όραση για το κίτρινο χρώμα είναι 1.24 φορές πιο ευαίσθητη απ’ ότι για το κόκκινο». Πολλοί ειδικοί, επίσης, επισημαίνουν ότι χρώματα όπως το κίτρινο είναι περισσότερο ευδιάκριτα για το ανθρώπινο μάτι, σε σκοτοπικές συνθήκες, συγκριτικά με άλλα χρώματα, όπως το κόκκινο.

Σε συνθήκες με ομίχλη ή γενικότερα κακοκαιρίας οι οδηγοί μπορούν να διακρίνουν τα κίτρινα αυτοκίνητα, αλλά και οποιοδήποτε κίτρινο κινούμενο όχημα, αρκετά καθαρά. Γι’ αυτό όχι μόνο τα σχολικά λεωφορεία, αλλά και άλλα κινούμενα (οχήματα, μηχανήματα) ή στατικά (κτίρια, διαχωριστικές γραμμές οδικών γραμμών) αντικείμενα έχουν κίτρινη απόχρωση. Αρκετά ατυχήματα λαμβάνουν χώρα στην ύπαιθρο, για το λόγο ότι το θύμα άργησε να αντιληφθεί το κινούμενο όχημα, λόγω χρώματος. Αν ήταν κίτρινο, αυτό θα αποτελούσε, από μόνο του, μια ισχυρή προειδοποίηση !

Ωστόσο, ο κυριότερος λόγος, για τον οποίο τα σχολικά λεωφορεία στις Η.Π.Α. είναι κίτρινα, είναι διότι οι κανόνες ασφαλείας τους ΑΠΑΙΤΟΥΝ να είναι κίτρινα !

Με άλλα λόγια : ο νόμος το ΑΠΑΙΤΕΙ !

Η γοητεία του χρώματος -Ο άνθρωπος εγκατέλειψε τις φερομόνες για χάρη της έγχρωμης όρασης

Λονδίνο

Οι πρόγονοι του ανθρώπου έπαψαν να «μυρίζονται» τους υποψήφιους ερωτικούς συντρόφους τους όταν απέκτησαν τη δυνατότητα να τους βλέπουν καλύτερα, σύμφωνα με γενετική ανάλυση Αμερικανών ερευνητών.Ο Δρ Ζιανζί Ζανγκ και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν θέλησαν να επιβεβαιώσουν τη θεωρία ότι η έγχρωμη όραση έθεσε σε αχρηστία τις φερομόνες, ως καταλληλότερο εργαλείο για την επιλογή συντρόφου.

Οι φερομόνες είναι ουσίες που χρησιμοποιούνται από πολλά ζώα για την προσέλκυση και την αξιολόγηση ατόμων του αντίθετου φύλου, και γίνονται αντιληπτές από εξειδικευμένα αισθητήρια όσφρησης. Ο άνθρωπος, όμως, χρησιμοποιεί ελάχιστα ή καθόλου σήματα φερομονών.

Η νέα γενετική ανάλυση υποστηρίζει την υπάρχουσα θεωρία, καθώς αποκαλύπτει ότι η απώλεια της αίσθησης των φερομονών στους πιθήκους του Παλαιού Κόσμου -όπως ο χιμπατζής και ο γορίλλας- συνέβη ταυτόχρονα με την εμφάνιση της έγχρωμης όρασης, περίπου πριν απο 23 εκατ. χρόνια.

«Τεκμηριώσαμε τη χρονική στιγμή κατά την οποία απενεργοποιήθηκε το μονοπάτι μεταγωγής σήματος των φερομονών» εξηγεί στο New Scientist o Δρ Ζανγκ.

Συσσώρευση μεταλλάξεων

Προκειμένου να προσδιορίσουν πότε χάθηκε η αίσθηση των φερομονών, οι ερευνητές μελέτησαν το γονίδιο TRP2, το οποίο είναι γωστό ότι σχετίζεται με το σύστημα των φερομονών. Στον άνθρωπο, το TRP2 έχει συσσωρεύσει τόσα λάθη στην αλληλουχία του, ώστε είναι ανενεργό και θεωρείται «ψευδογονίδιο».

Στους πιθήκους του Παλαιού Κόσμου το TRP2 είναι επίσης ψευδογονίδιο, ενώ στους πιθήκους του Νέου Κόσμου είναι ενεργό. Οι πίθηκοι αυτοί, όπως ο ταμαρίνος, έχουν μονοχρωματική όραση και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το σύστημα των φερομονών.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν εξελιγμένα υπολογιστικά μοντέλα για να εκτιμήσουν με ποιο ρυθμό συσσωρεύτηκαν στο TRP2 τυχαίες μεταλλάξεις. Η ανάλυση αποκάλυψε ότι οι βλάβες έφτασαν σε ένα οριακό επίπεδο, και «αχρήστευσαν» το γονίδιο, πριν από 23 εκατ. χρόνια -όταν δηλαδή, εμφανίστηκε η έγχρωμη όραση.

«Πιστεύουμε ότι ίσως ένα σύστημα ανταλλαγής σημάτων που βασίζεται στην όραση πλεονεκτεί, συγκριτικά με ένα σύστημα φερομονών, επειδή το χρώμα είναι ορατό από απόσταση» σχολιάζει ο Δρ Ζανγκ.

Ο ίδιος παρατηρεί ότι η δυσχρωματοψία κόκκινου/πράσινου είναι πιο συχνή στον άνθρωπο από ό,τι στους πιθήκους του Παλαιού Κόσμου. Και αυτό ίσως συμβαίνει επειδή η επιλογή συντρόφου στον σύγχρονο άνθρωπο εξαρτάται λιγότερο από οπτικά ερεθίσματα.